Çoban Köpekleri Irkları Tarihi ve Türk Çoban Köpekleri: Ekim 2020

KARABAĞ'IN KÖKLERİ KAFKASYA ARNAVUTLUK TARİHİNE GERİ DÖNDÜ
Sonbahar 2006, Cilt 1.3
6139510

Nagirgala kalesi, V-VI yüzyıllar, Derbent Nagirgala kalesi, V-VI yüzyıllar, Derbent Sayfaları 44-52

Farida Mamedova tarafından

"Karabağ sorunu" denen şeyin temel nedeni, Ermenilerin Azerbaycanlılar ve Azerbaycan üzerindeki toprak talepleridir. Ermenilerin genel olarak Azerbaycan'a yönelik sürekli ilgisi ve#Karabağözellikle Ermeni ulusunun karmaşık tarihine dayanmaktadır. Bu, kısa bir tarihi gezi ile araştırılabilir. Artsakh-Karabağ tarihine kısa bir genel bakış ve ardından Ermenistan hakkında bazı tarihi bilgiler vereceğiz. [1]

Karabağ hükümdarlarına genel bakış

Şu anda Dağlık Karabağ'ın bir kısmı ve Mil ovasının bir kısmı, Kuzey Azerbaycan'ın en eski eyaleti olan Kafkasya Arnavutluk'un en önemli illerinden biri olan tarihi Karabağ-Artsakh ilini oluşturdu. Farklı isimlerle bilinir - MÖ 1. yüzyılda eski yazarlar tarafından Orchsiten, Artsakh, daha sonra erken ortaçağ ve ortaçağ Arnavutça'da Khachen veya Karabağ, eski Ermeni, Bizans, Arap, eski Gürcü ve Farsça kaynaklar. İsmin etimolojisini Ermenice bazında izleme girişimleri hiç de inandırıcı değildir. Artsakh ve Uti'nin yer adları İspanya'da Pireneler'de bile bulunabilir. Artsakh kelimesi, Zerdüştlerin kutsal yazıları olan Avesta'da ilk kez "rüzgarların ülkesi veya bölgesi" anlamında geçer. Artsakh ve Khachen isimleri Arnavutçada geçiyor, 5. - 17. yüzyılların Ermeni ve Bizans kaynakları, Karabağ ise 8. - 14. yüzyılların Fars ve Arap kaynaklarında ve 12. yüzyıl Gürcü kaynaklarında bahsedilmektedir. Karabağ, "büyük bahçe" veya "kara bahçe" anlamına gelen Türkçe bir kelimedir.

Karabağ-Artsakh, eski çağlardan günümüze Kuzey Azerbaycan topraklarında var olan tüm devletlerin ayrılmaz bir parçası olmuştur. Artsakh, MÖ 4. yüzyıldan MS 8. yüzyıla kadar Kafkasya Arnavutluk topraklarının bir parçasıydı. Kafkasya Arnavutluk'un düşüşünden sonra, coğrafi ve politik "Azerbaycan" kavramının bir parçası olarak Artsakh-Karabağ, Azerbaycan Sajid devletinin bir parçası oldu; 10. yüzyılda Salarid devletinin bir parçasıydı; Shaddadid devletinin 11-12. yüzyıllarda [2]; 12.-13. yüzyıllarda Karabağ, Atabay-Eldenizidler'in Azerbaycan devletinin bir parçası oldu [3]; 13. yüzyılın ikinci yarısından 15. yüzyılın başına kadar, Moğol Khulaguidleri döneminde Jalayarids'in bir parçası oldu [4]; 15. yüzyılda Karakoyunlu ve ardından Akkoyunlu devletlerinin bir parçasıydı; 16-17. yüzyıllarda Karabağ-Artsakh, Azerbaycan Safevi devletinde Karabağ beylerbesinin bir parçasıydı. Safevi devleti dört beylerbeyinden oluşuyordu - Şirvan, Karabağ (veya Gence), Çukhursad (veya Erivan) ve Azerbaycan (veya Tebriz) [5]. Karabağ beylerbeyi, 16. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar Türk Kaçar boyundan Ziyadoğlu ailesi tarafından yönetildi. [6] 16. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar Türk Kaçar kabilesindendi. [6] 16. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar Türk Kaçar kabilesindendi. [6]

18. yüzyılın ikinci yarısında Karabağ, Karabağ hanlığına girdi. Hanlığın bir parçası olarak 1805 ve 1813'te ve son olarak 1828'deki Türkmençay anlaşmasının ardından Rusya'ya ilhak edildi. [7]

Bu nedenle Karabağ hiçbir zaman herhangi bir Ermeni devletinin ve hatta idari birimin parçası olmamıştır. Ermeni devleti, Güney Kafkasya'dan çok uzakta, Küçük Asya'da kuruldu.

Karabağ'ın antik çağdaki ve erken ve geç Orta Çağ'daki nüfusu Kafkasyalı Arnavutlardı ve MS 1. yüzyıldan itibaren sayıları artmaya devam eden Türkçe konuşan kabileler ve Kürtlerdi.
Balkanlar ve Küçük Asya'daki Ermeniler

Şimdi, istikrarlı bir devletin tarihine değil, geniş bir coğrafi alana yayılmış Ermeni kolonilerinin gerçek tarihinde Ermeni ulusunun gerçek tarihindeki ana kilometre taşlarına bakalım. Soruna adanmış tüm akademik yayınlar Ermeni Milleti Tarihi olarak biliniyor, ancak yazarları kesinlikle yanlış bir şekilde Ermeni tarihini istikrarlı bir devletin - Ermenistan'ın tarihiymiş gibi tasvir etmeye çalışıyorlar. Ermenistan, bir ülke olmaktan çıkıp siyasi bir varlık anlamına gelen bir ifade olarak kısa sürede siyasi bir kavram olarak tükendi. Ermeni kaynaklarını eski Ermenice'den Rusça'ya çeviren tanınmış Ermeni uzman K. Patponov şöyle yazıyor: "Ermenistan insanlık tarihinde özel bir rol oynamamıştır. Siyasi bir kavram değil, coğrafi bir bölgenin adıdır, Ermeni nüfusunun yaşadığı yer.

Ermenilerin ne Küçük Asya'ya (tarihi Türkiye'ye) ne de Kafkasya'ya özgü olduğu açıktır. Ermeni uzmanlar, daha önce Balkanlar'da yaşayan Frig aşiretlerinden Ermenilerin ve Kimmerlerin hareketine katılanların MÖ 13. yüzyılda Küçük Asya'da ortaya çıktıklarına inanıyorlar. [9] Sonra doğuya, Fırat Nehri'ne gittiler. Ermeni Milleti Tarihinin en son baskısına göre, Hint-Avrupa Ermeni kabilelerinden oluşan Ermeni toplulukları, MÖ 12. yüzyılda Yukarı Fırat'ta Hurritler, Hetts ve Luviler topraklarında ortaya çıktı. Aşiretlere Asur çivi yazısı metinlerinde "Mushku" ve "Urmu", Yunanca'da "Arimam" ve ardından "Ermeniler" adı verildi. [10] Bir diğer ünlü Ermeni uzman ve filolog Manuk Abegyan şöyle yazıyor: "Ermeni milleti nereden geldi? Ermenistan'da ne zaman ve nasıl ortaya çıktılar, anavatanlarına nereden ve hangi yollardan geldiler, dilini, etnik yapısını ve nasıl etkiledi? Bütün bunlar hakkında kesin ve kapsamlı bir bilgimiz yok. "[11] Ermeniler Kafkasya dışında, Küçük Asya'da, Ermeni Platosu'nda, Van Gölü çevresinde, Fırat ve Dicle kıyılarında yaşadılar. İlk Ermeni devletiydi. MÖ 6. yüzyılda Küçük Asya topraklarında kurulmuş ve MS 428 yılına kadar varlığını sürdürmüştür. MÖ 6. yüzyıldan 3. yüzyıla kadar Ermenistan, ilk olarak Pers İmparatorluğu'na tabi olan iki satrap veya vilayetten (Doğu Ermenistan ve Batı Ermenistan) oluşuyordu. Ahamenişler, sonra Büyük İskender'e ve sonra Seleukid devletine. dilini, etnik yapısını kim ve nasıl etkiledi? Bütün bunlar hakkında kesin ve kapsamlı bir bilgimiz yok. "[11] Ermeniler Kafkasya dışında, Küçük Asya'da, Ermeni Platosu'nda, Van Gölü çevresinde, Fırat ve Dicle kıyılarında yaşadılar. İlk Ermeni devletiydi. M.Ö. 6. yüzyılda Küçük Asya topraklarında kurulmuş ve MS 428 yılına kadar varlığını sürdürmüştür.M.Ö. Ahamenişler, sonra Büyük İskender'e ve sonra Seleukid devletine. dilini, etnik yapısını kim ve nasıl etkiledi? Bütün bunlar hakkında kesin ve kapsamlı bir bilgimiz yok. "[11] Ermeniler Kafkasya dışında, Küçük Asya'da, Ermeni Platosu'nda, Van Gölü çevresinde, Fırat ve Dicle kıyılarında yaşadılar. İlk Ermeni devletiydi. M.Ö. 6. yüzyılda Küçük Asya topraklarında kurulmuş ve MS 428 yılına kadar varlığını sürdürmüştür.M.Ö. Ahamenişler, sonra Büyük İskender'e ve sonra Seleukid devletine. Van Gölü çevresinde, Fırat ve Dicle kıyılarında. İlk Ermeni devleti MÖ 6. yüzyılda Küçük Asya topraklarında kuruldu ve MS 428 yılına kadar varlığını sürdürdü. MÖ 6. yüzyıldan 3. yüzyıla kadar Ermenistan, önce Ahamenişlerin Pers İmparatorluğu'na, ardından Büyük İskender'e ve sonra da Seleukid devletine tabi olan iki satrap veya ilden (Doğu Ermenistan ve Batı Ermenistan) oluşuyordu. Van Gölü çevresinde, Fırat ve Dicle kıyılarında. İlk Ermeni devleti MÖ 6. yüzyılda Küçük Asya topraklarında kurulmuş ve MS 428 yılına kadar varlığını sürdürmüştür. M.Ö. 6. yüzyıldan 3. yüzyıla kadar Ermenistan, önce Ahamenişlerin Pers İmparatorluğu'na, ardından Büyük İskender'e ve sonra da Seleukid devletine tabi olan iki satrap veya vilayetten (Doğu Ermenistan ve Batı Ermenistan) oluşuyordu.

Ermeni devletinin sınırları MÖ 2. ve 1. yüzyılda (Artashes I ve Tigran II dönemlerinde) genişletildi. Tigran II, Romalı komutan Pompei tarafından mağlup edildi ve kazandığı tüm topraklardan alındı. Pompei, Tigran'ın "miras aldığı krallığı" [12] elinde tutmasına izin vermiş ve daha sonra bunun "ilk Ermeni toprağı, yani Ermeni Platosu" anlamına geldiği açıklanmıştır. Ermeni Platosu ve Ağrı Ovası ile ilgili araştırmamız, Ermeni Platosu'nun Kafkasya ile hiçbir ilgisinin olmadığını gösterdi.

Yukarıda da belirttiğimiz gibi, MÖ 1. yüzyıldan 428'e kadar Ermenistan, siyasi statüsü açısından nominal bir devletti ve aslında bir Pers eyaleti ve Roma / Bizans vilayeti arasında gidip geldi. Ermenistan, Pers veya Roma / Bizans'ın atananları tarafından yönetiliyordu. Kale kapılarının kalıntıları, IV yüzyıllar, Kabala Kale kapılarının kalıntıları, IV yüzyıllar, Kabala ya Iberia ya da Atropotena prensleri olabilirdi. Bu, Ermeni krallarının miras hakkına sahip olmadığı anlamına gelir, yani onlar nominaldi, gerçek hükümdarlar değillerdi. Bu dönemde Ermenistan, iki imparatorluk arasında -Roma ve Persia- birkaç kez bölündü; MÖ 66'da, MS 37, 298, 387, 591'de ve diğer zamanlarda. Bu bölünmeler altında Ermenistan'ın bir kısmı Bizans'a dahil edildi ve Batı Bizans Ermenistanı (Fırat Nehri'nin batısı) olarak adlandırıldı; bu Armenia Minor. Başka bir kısım İran'a dahil edildi ve Doğu Pers Ermenistanı (Fırat Nehri'nin doğusu) olarak adlandırıldı ve burası Büyük Ermenistan. Ermeniler yaşadıkları eyaletlerdeki milletlerin tarihini paylaşmaya başladılar. [13] Van Gölü'nün kuzey kıyısında, Araz Nehri'nin üst ve orta kısımlarının güneyinde, 9-11. Yüzyıllarda Ermeni Bagratid devleti kuruldu. Daha sonra Ermeni tarihçilere göre, 12-14. Yüzyıllarda Akdeniz'in kuzeydoğu kıyısında Kilikya Ermeni krallığı kuruldu. Ancak araştırmam Kilikya'yı bir Ermeni devleti olarak düşünmenin doğru olmadığını gösteriyor. [13] Van Gölü'nün kuzey kıyısında, Araz Nehri'nin üst ve orta kısımlarının güneyinde, 9-11. Yüzyıllarda Ermeni Bagratid devleti kuruldu. Daha sonra Ermeni tarihçilere göre, 12.-14. yüzyıllarda Akdeniz'in kuzeydoğu kıyısında Kilikya Ermeni krallığı kuruldu. Ancak araştırmam Kilikya'yı bir Ermeni devleti olarak düşünmenin doğru olmadığını gösteriyor. [13] Van Gölü'nün kuzey kıyısında, Araz Nehri'nin üst ve orta kısımlarının güneyinde, 9-11. Yüzyıllarda Ermeni Bagratid devleti kuruldu. Daha sonra Ermeni tarihçilere göre, 12.-14. yüzyıllarda Akdeniz'in kuzeydoğu kıyısında Kilikya Ermeni krallığı kuruldu. Ancak araştırmam Kilikya'yı bir Ermeni devleti olarak düşünmenin doğru olmadığını gösteriyor.

Eserlerinde iki Arnavut'un (Kura'nın ötesindeki Arnavutluk ve Kura ve Araz nehirleri arasındaki Arnavutluk) sözde varlığının efsanevi konseptini yaratan Ermeni milleti tarihinin yaratıcıları, yüzyıllar ve on yıllar boyunca Arnavutluk'u aralarında sunmaya çalıştı. Kura ve Araz nehirleri, "ebedi" "Büyük Ermenistan" ın doğu eyaleti. Daha sonra 5. yüzyılda Ermeni devletinin topraklarını taşımayı başardılar ve Ermeni Bagratid devletini coğrafi olarak Güney Kafkasya'nın kuzeybatı bölgesine yerleştirdiler. Ermeni devleti, doğudaki Ermeni Platosu'nun orta kısmıyla "basitçe" birleştirilmeli ve ardından Ermeni Platosu doğuya "taşınmış" ve Ağrı vilayet-bölgesine yerleştirilmiştir. Böylece, Ararat bölgesinin topraklarını Ararat ilçe bölgesinin (alışılmadık şekilde yaratılmış) "sonsuz topraklarına" genişleterek, Ermeni tarihçiler arzularına ulaştılar - eski, ortaçağ Ermeni topraklarını birleştirdiler Antik şehir Şabran kalıntıları, Devechi bölgesi Harabeler Eski şehir Şabran, Devechi ilçesi, mevcut Ermenistan Cumhuriyeti toprakları, Doğu Kafkasya toprakları veya daha kesin olarak tarihi Azerbaycan devletlerinin toprakları ile sınırlıdır. 9. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar Ermeniler kendi devletlerinden mahrum kaldılar. Devechi ilçe eyaletleri mevcut Ermenistan Cumhuriyeti toprakları, Doğu Kafkasya toprakları veya daha kesin olarak tarihi Azerbaycan devletlerinin toprakları. 9. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar Ermeniler kendi devletlerinden mahrum kaldılar. Devechi ilçe devletleri mevcut Ermenistan Cumhuriyeti toprakları, Doğu Kafkasya'da toprak veya daha kesin olarak tarihi Azerbaycan devletlerinin toprakları ile. 9. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar Ermeniler kendi devletlerinden mahrum kaldılar.
Kilisenin Ermeni tarihindeki kilit rolü

15. yüzyıldan beri Ermeniler, tarihlerini, Katolikos'un 1441'de Kilikya'dan Erivan yakınlarındaki Eçmiadzin'e taşınmasıyla önem kazanan Kiliselerine yakından bağladılar. Ve Ermeni tarihinde bu dönemin dikkat çekicidir. millet özel Eçmiadzin dönemi olarak bilinir hale geldi. Devrimden önceki yayınlar, yani 1918 öncesi, adı tanıdı, ancak Sovyet tarihçileri onu unutulmaya bıraktı. Bir etnosun toprak, devlet veya kilise varlığında hayatta kalabileceği bilinmektedir. Ermeniler birinci ve ikinciden mahrum bırakıldı, böylece Kilise devletin görevlerini yerine getirmeye başladı. Eçmiadzin merkezli Ermeni Kilisesi eparşipiskoposunun Van Gölü çevresindeki topraklarda, Fırat ve Dicle nehirlerinin kıyısında yer aldığını gösterdik. Etki alanlarıyla birlikte Ermeni feodal patrimonyal gruplar da bu bölgede bulunuyordu. Peki bu Eçmiadzin Kilisesi'ni Kafkasya'ya bağlayan nedir? 15. yüzyıldan itibaren Eçmiadzin, dağınık Ermeni milleti için güçlendirici ve örgütleyici bir otorite olarak Ermeni ulusunun siyasi ve diğer yaşam alanlarına liderlik etti. Konstantinopolis ve Kafkas Arnavutluk tarih ve kültür Müzesi girişinde Ermeni Kilisesi'nde karşıt koltuklarla birlik olmadığı da unutulmamalıdır. Kiş köyü, Şeki yakınlarındaki Kafkasya Arnavutluk tarih ve kültür müzesinin girişi. Kiş köyü, Van Gölü, Şeki Akhtamar yakınında. Bu Eçmiadzin Kilisesi'ni Kafkasya'ya bağlayan nedir? 15. yüzyıldan itibaren Eçmiadzin, dağınık Ermeni milleti için güçlendirici ve örgütleyici bir otorite olarak Ermeni ulusunun siyasi ve diğer yaşam alanlarına liderlik etti. Konstantinopolis ve Kafkas Arnavutluk tarih ve kültür Müzesi girişinde Ermeni Kilisesi'nde karşıt koltuklarla birlik olmadığı da unutulmamalıdır. Kiş köyü, Şeki yakınlarındaki Kafkasya Arnavutluk tarih ve kültür müzesinin girişi. Kiş köyü, Van Gölü, Şeki Akhtamar yakınında. Bu Eçmiadzin Kilisesi'ni Kafkasya'ya bağlayan nedir? 15. yüzyıldan itibaren Eçmiadzin, dağınık Ermeni milleti için güçlendirici ve örgütleyici bir otorite olarak Ermeni ulusunun siyasi ve diğer yaşam alanlarına liderlik etti. Konstantinopolis ve Kafkas Arnavutluk tarih ve kültür Müzesi girişinde Ermeni Kilisesi'nde karşıt koltuklarla birlik olmadığı da unutulmamalıdır. Kiş köyü, Şeki yakınlarındaki Kafkasya Arnavutluk tarih ve kültür müzesinin girişi. Kiş köyü, Van Gölü, Şeki Akhtamar yakınında. Kiş köyü, Şeki yakınlarındaki Kafkasya Arnavutluk tarih ve kültür müzesinin girişi. Kiş köyü, Van Gölü, Şeki Akhtamar yakınında. Kiş köyü, Şeki yakınlarındaki Kafkasya Arnavutluk tarih ve kültür müzesinin girişi. Kiş köyü, Van Gölü, Şeki Akhtamar yakınında.
16. yüzyılda Ermeni din adamları Kafkasya'yı Kafkas Türklerinden temizlemeyi planladılar. Ve 16. ve 18. yüzyıllarda Avrupa ve Amerika'dan Hıristiyan misyonerler, güçlü Osmanlı İmparatorluğu'nun zaten yaratılmış olduğu Küçük Asya'ya taşınmaya başladı. Ermeniler, Ermeni Kilisesi ile bağlarını kaybetmediler (veya daha doğrusu, talimatlarına göre hareket ederek), sadece Katolikliği veya Lutherciliği kucakladılar ve misyoner okullarında okudular. Misyonerler, Avrupa ve Amerika'daki Ermeni aydınlarının ilk galaksisini beslediler ve gelecekteki Ermeni lobisinin, gelecekteki Ermeni diasporasının temelini attılar. Bu Ermeniler, sorumluluklarını tamamen unutarak, hızlı ve kolay bir şekilde Avrupa haklarına el koydular. Şöyle ki bu Ermeniler, Eçmiadzin Kilisesi ile birlikte,
"Doğu Ermenistan" kavramı doğdu

Osmanlı İmparatorluğu'nun gelişiyle Ermeniler, Anadolu'daki tarihi anavatanda kendi devletlerini kurma umudunu yitirdi. Bu nedenle, Kafkasya'yı Azerbaycan Türklerinden temizleme fikrini besleyerek bakışlarını tarihi Azerbaycan'a çevirdiler. Ermeni Milleti Tarihinin yaratıcıları, 15. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar sadece Azerbaycan topraklarına atıfta bulunan "Doğu Ermenistan" kavramını akademik bir dile getirdiler: Karabağ, Erivan, Gence, Syunik-Zangezur. Böylelikle, "Doğu Ermenistan" kavramı Fırat Nehri'nin doğusundan Kafkasya'ya hem zaman hem de yer bakımından sıçrıyor. Neden Kafkasya'ya? Doğuda yaşayan Ermeniler - Pers Ermenistanı - aslında Doğu Anadolu'da bulunuyordu. Burada Ermeniler hem Kürtlerin hem de 14-15. Yüzyıllarda Türkçe konuşan aşiretler konfederasyonu olan Karakoyunlu ve Ag-koyunluların komşusuydu. Ermeniler, bu halkların Güneydoğu Kafkasya'da devletlerini bulduklarını gördüler: 10-11. Yüzyıllarda Kürtler, bir Shaddadid devleti olan Nahçıvan-Arran Emirliği'ni kurdu ve Türk kabileleri konfederasyonu, Nehrin güneyinde Kara-koyunlu ve Ag-koyunlu devletlerini kurdu. Kura. Bölgedeki etnik ortam zaten devletlerin kurulması için hazırlanmış olduğundan bu devletleri oluşturmak mümkün olmuştu. 9-11. Yüzyıllarda Kürtler, Kura ve Araz nehirleri arasında zaten bir araya getirilmişti. Ve bu bölgede Türkçe konuşan aşiretler etnik olarak baskındı. Kafkasya'da imparatorlukların değil yerel devletlerin varlığı,

Bu, Ermeni tarihçilerin nihayet, nüfusunun bir kısmı Hristiyan olan (Arnavutlar toprak ve siyasi birliklerini kaybetmemişlerdi) ve Ermenilerle günah birliğini (monofizitizm) sürdüren Arnavutların kalıntılarının - Artsakh ve Syunik - yaşadığı Azerbaycan topraklarına katılmalarına izin verdi. ve Kıptiler. Ancak Ermeniler hedeflerine ancak Avrupalı ​​güçlerin ve özellikle Rusya'nın yardımıyla ulaşabildiler. Ermeni tarihçiler, daha sonra 16., 17., 18. ve 19. yüzyıllarda Ermeni Milleti Tarihi adı altında hanlık haline gelen Karabağ, Gence, Erivan ve Nahçıvan'ın Azerbaycan beylerbeylerinin (bölgelerinin) tarihini anlatırlar.

18. yüzyıldan itibaren Ermeniler, Polonya (?!) Üzerinden Rusya'ya girdiler. Sözde "Doğu Ermenistan" ın Türk ve İran boyunduruğundan kurtarılmasının önemi konusunda Rus mahkemesinin ve I. Petrus'un ilgisini çekmeye çalıştılar, ancak aslında Karabağ, Erivan, Zangezur ve Nahçıvan'ın kurtarılması için görüşmeler yaptılar. Hıristiyan Arnavut nüfusun kalıntıları Türkler ve Kürtlerle birlikte yaşıyordu.

Ermeni yayınlarında 15-18. Yüzyıllardaki Arnavut Karabağ melikleri Ermeni olarak tanımlanan herhangi bir vakıfsızdır ve onlara olan her şey Ermeni tarihine dahil edilmiştir.

17. ve 18. yüzyıllarda Ermeni ulusunun tarihine ilişkin özel bölümler, Ermeni-Rus ilişkileri, 1720'deki İsrail Şark ve Bağımsızlık hareketi başlıklarını taşımaktadır. Bunlar 18. yüzyıl Ermeni tarihini değil, Arnavut Hıristiyan nüfusunu ele almaktadır. Karabağ melikatında ve bağımsızlık hareketleriyle yaşadı.

Aynı şekilde Ermeni tarihçiler, Karabağ ve Zangezur melikatlarının 1722-1728'de David bek önderliğindeki bağımsızlık hareketini çarpıtmaktadır. Ermeni milletinin "tarihlerinde" Potemkin'in Arnavut krallığının kuruluşuyla ilgili projesi hakkında hiçbir şey olmaması çok ilginç. Tarih şöyle der: "Çarlık hükümeti, Trans-Kafkasya'daki Hıristiyan nüfusunu kendi tarafına çekmek için, Rus birliklerinin amacının 'Ermenistan'ın restorasyonu' olduğu görüşünü destekledi." [14] Ancak Ermeni Milleti Tarihi'nin son baskısı (1980), Rusya'daki Ermeni piskoposluğu ile Ermenistan'ın Komutan AV tarafından kurtarılmasını öngören Rus hükümetinin temsilcileri arasındaki müzakerelerden bahsediyor. Suvorov ve Erivan'daki başkenti ile Ermeni devletinin restorasyonu. "Karabağ'daki Ermeni meliklerinin birlikleriyle birlikte, Ararat vilayetini ve ardından kalan Ermeni bölgelerini özgürleştirecek özel bir Ermeni alayı oluşturulması önerisi yapıldı." [?!] [15]

18. yüzyıldan bahseden Ermeni Milleti Tarihi (1980) şöyle der: "Batı Ermenistan ikiye ayrıldı ... Erzurum, Kars ... Diyarbekir. Doğu Ermenistan ve Azerbaycan'da Erivan, Nahçıvan, Karabağ, Şirvan vb. kuruldu. " Bütün hanlıkların Azerbaycanlı olduğunu görüyoruz. Ermeni milletinin "tarihleri", hanlıklardan önce var olan Azerbaycan beylerbeyi hakkında hiçbir şey söylemiyor. Erivan ve Nahçıvan, Ustajlu Kızılbaş aşiretlerinin yerleşim yerleri (ulka) idi. Chukhur-Saad, miras kalan ulkaları olarak kaldı. Bu topraklarda Doğu Ermenistan'ın olmadığı açıktır. Karabağ beylerbeyi'nin, Kazak, Şamşadil, Lori ve Pambak dahil olmak üzere Kura ve Araz nehirleri arasında geniş bir bölgeden oluştuğuna özellikle dikkat edilmelidir. [16] Azerbaycan hanlıkları kurulduğunda,

Ermeniler bu ortak bölgeyi tanımlamalı ve sonra gerçek bir tarih yaratmalı ve her seferinde yeni bölgelere, yani Karabağ, Syunik Zangezur ve diğer bölgeler - ya da erken Gürcistan'da olduğu gibi güney Gürcistan'a (Gogeran) bağlı kalmamalıdır. 20. yüzyıl, I. Chavchavadze ve VL Velichko'nun yazdığı. İkincisi, Ermeni haritalarında "Büyük Ermenistan" topraklarının neredeyse başkenti Tiflis olan Voronej'e kadar gittiğini belirtti. Ayrıca şunları yazdı: "Onlar (Ermeniler) Gürcü tarihi ve mimarisinden oldukça utanmadan çalıyorlar; anıtlardan Gürcüce yazıtları ovuyorlar ..., tarihi saçmalıklar oluşturuyorlar ve her taşın Gürcü'nün geçmişinden bahsettiği alanlara Ermeni mülkleri olarak atıfta bulunuyorlar. krallık. " [17] Eçmiadzin Sinodunun savcısı A. Frenkel, Yüzyılın başında bu konu hakkında şunları yazdı: "Ermeni ulusunun tarihsel kaderi, bu ulusun kendi bağımsız devletini, devlet organizmasını yaratmadaki tümüyle yetersizliğini tartışılmaz bir şekilde kanıtlamıştır." [18] Rusya'nın ve yabancı ülkelerin yardımı olmasaydı Ermeniler asla devlet statüsü kazanamazlardı.
Rusya, Ermeni tarihindeki rolünü artırıyor

Rusya, Kafkasya'yı 1850'lerde fethetti ve oradaki pozisyonunu güçlendirdi: Yerli nüfusun etnopolitik oluşumlarını - Gürcü krallığını ve Azerbaycan hanlıklarını (özellikle Karabağ) - tasfiye etti ve ilk kez, içinde hiç var olmayan bir siyasi varlık kurdu. Kafkasya, Erivan ve Nahçıvan Azerbaycan hanlıklarında bir Ermeni bölgesi. Rusya, önce Osmanlı İmparatorluğu'ndan Ermenileri, İran'dan Arnavutları yeniden yerleştirerek bu bölgelerdeki (ve Karabağ'daki) Ermenilerin sayısını artırdı. Çarlık Rusyası, Kafkasya'daki iki eski otocephalous apostolik kilisesini, 4. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar faaliyet gösteren Gürcü ve Arnavut kiliselerini zayıflattı. Rusya, Gürcü Kilisesi'ni otosefal statüsünden mahrum etti ve Arnavut Kilisesi'ni kaldırdı,
Jeopolitik durum değiştikçe Kafkasya'daki Eçmiadzin Kilisesi'nin siyasi, ideolojik ve ekonomik konumunu güçlü bir şekilde güçlendiren Rusya, güçlü Ermeni Eçmiadzin Kilisesi'ndeki ayrılıkçı eğilimlerden ve Kafkasya'da metodik olarak devlet olmayı arayan Ermeni diasporasının baskısından korkmaya başladı. . Bu nedenle 1850'de Çarlık Rusya'sı Ermeni bölgesini kaldırarak Erivan Eyaletine dönüştürdü. Muhtemelen Rus İmparatorluğu'nun müteakip politikası artık Kafkasya'da bir Ermeni devletinin kurulmasını öngörmüyordu (bu, Rusya'nın Ermenileri tam ve sürekli kontrol altında tutmasını sağladı), ancak Ermenileri bir "uydu faktörü" olarak kullanmayı planladı. Orta Doğu "Eddi kilse" manastır kompleksi, VI-VII yüzyıllar. Lekit köyü, Qakh ilçe politikası.
1860'larda Çarlık Rusya'sı, Küçük Asya'daki Türk topraklarında bir Ermeni bölgesi - Batı Ermenistan - kurma fikrini besledi. Çarlık Rusyası, Karadeniz, İstanbul Boğazı ve Çanakkale Boğazı'nı işgal etme çabalarını, "Hıristiyanları ve Ermenileri Müslüman Türkiye'nin boyunduruğundan kurtarmak için mücadele" çığlığı altında gizledi.

Batı Ermenistan meselesi ve Türkiye'deki Ermeni nüfusunun durumu, 1878'de San Stefano ve Berlin'de yapılan görüşmelerde "Ermeni sorunu" olarak anılmaya başlandı. Buna göre Türkiye, Ermeni vilayetlerinde gerekli reformları yapmalıdır. "Ermeni sorununun" çözümünü destekleyen sadece Rusya idi. Bu amaçla kurulan siyasi partiler “Hınçak” (1887) ve “Taşnaksyutun” (1890) Rusya Kafkasya merkezli Türkiye'ye propagandacılar gönderdiler ve her şeyden önce büyük güçlerin dikkatini çekmeyi amaçlayan isyancı gruplar kurdular. Taşnaksyutun partisi, hedeflerine ulaşmak için politikasının yönünü sık sık Rusya'dan Avrupa ülkelerine, panTürkist devrimci harekete, Jön Türklere ve tekrar Rusya'ya çevirdi. Milyukov'a göre, Ermeniler, "Rusya ile Türkiye arasındaki kavşağa kendilerini ekerek" Birinci Dünya Savaşı arifesinde büyük siyasi önem kazanmışlardı. [19] Balkan savaşı sırasında (1912-1914) Rusya, bir Türkiye'de Erzurum, Van, Bitlis, Diyarbekir, Harput ve Civas vilayetlerinden Batı Ermenistan olarak adlandırılan özerk Ermeni bölgesi. Batı Ermenistan valisinin, Türkiye tarafından ancak Avrupa devletlerinin mutabakatıyla atanan bir Hıristiyan olması gerekirdi. Ancak Avrupa devletleri bu öneriyi desteklemedi. [20] Türkiye'de 1915'te Ermenilere yönelik "soykırım", Ermeniler için tam vaktindeydi, bu da bir Ermeni devletinin kurulması [21] meselesini hızlandırdı, ancak bu sefer farklı bir bölgede. [19] Balkan savaşı sırasında (1912-1914) Rusya, Türkiye'de Erzurum, Van, Bitlis, Diyarbakır, Harput ve Civas vilayetlerinden Batı Ermenistan denilen özerk bir Ermeni bölgesi yaratma planı önerdi. Batı Ermenistan valisinin, Türkiye tarafından ancak Avrupa devletlerinin mutabakatıyla atanan bir Hristiyan olması gerekirdi. Ancak Avrupa devletleri bu öneriyi desteklemedi. [20] Türkiye'de 1915'te Ermenilere yönelik "soykırım", Ermeniler için tam vaktindeydi, bu da bir Ermeni devletinin kurulması [21] meselesini hızlandırdı, ancak bu sefer farklı bir bölgede. [19] Balkan savaşı sırasında (1912-1914) Rusya, Türkiye'de Erzurum, Van, Bitlis, Diyarbakır, Harput ve Civas vilayetlerinden Batı Ermenistan denilen özerk bir Ermeni bölgesi yaratma planı önerdi. Batı Ermenistan valisinin, Türkiye tarafından ancak Avrupa devletlerinin mutabakatıyla atanan bir Hıristiyan olması gerekirdi. Ancak Avrupa devletleri bu öneriyi desteklemedi. [20] Türkiye'de 1915'te Ermenilere yönelik "soykırım", Ermeniler için tam vaktindeydi, bu da bir Ermeni devletinin kurulması [21] meselesini hızlandırdı, ancak bu sefer farklı bir bölgede. Türkiye tarafından ancak Avrupa devletlerinin mutabakatı ile atandı. Ancak Avrupa devletleri bu öneriyi desteklemedi. [20] Türkiye'de 1915'te Ermenilere yönelik "soykırım", Ermeniler için tam vaktindeydi, bu da bir Ermeni devletinin kurulması [21] meselesini hızlandırdı, ancak bu sefer farklı bir bölgede. Türkiye tarafından ancak Avrupa devletlerinin mutabakatı ile atandı. Ancak Avrupa devletleri bu öneriyi desteklemedi. [20] Türkiye'de 1915'te Ermenilere yönelik "soykırım", Ermeniler için tam vaktindeydi, bu da bir Ermeni devletinin kurulması [21] meselesini hızlandırdı, ancak bu sefer farklı bir bölgede.

Ermeniler amaçlarına ulaşmak için her devrimi ustaca kullandılar. 1917'deki Şubat ve Ekim devrimleri Ermeni sorununun çözümünü hızlandırdı. Ekim 1917'de Tiflis'te toplanan bir Ermeni ulusal kongresi, tüm Ermeni milleti adına Birinci Dünya Savaşı sırasında Rus birlikleri tarafından işgal edilen Türk Ermenistan'ın Rusya'da kalmasını talep etti. Lenin ayrıca Batı Ermenistan'ı kurma fikrini destekledi ve 28 Ekim 1917'de Sovyet Rusya'nın sözde Batı Ermenistan'ın kendi kaderini tayin hakkını ilan ettiği bir kararname imzaladı [22].
Ermenistan Cumhuriyeti ilan edildi

Mayıs 1918'de Trans-Kafkasya Seim çöktüğünde, ne toprağı ne de başkenti olmasına rağmen Ermeni bağımsız cumhuriyeti ilan edildi. Açıklama Tiflis'te yapıldı. 29 Mayıs 1918'de ADR (Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti) Erivan'ı Ermenistan Cumhuriyeti'ne devretti. [23] Ermenistan Cumhuriyeti toprakları neredeyse sadece 400.000 nüfuslu Erivan ve Eçmiadzin bölgelerinden oluşuyordu.
Birinci Dünya Savaşı'nın sonunda güçler, Ermenistan'ı Kilikya'da Türkiye'ye ve Trans-Kafkasya'da Sovyet Rusya'ya karşı bir tampon olarak gördü. İtilaf, Kars bölgesini ve Erivan valiliğinin ilçelerini Ermenistan Cumhuriyeti'ne verdi.
Bu cumhuriyetin nüfusu 1918'de 700.000'i Ermeni olmak üzere 1.5 milyondu. Ancak bununla yetinmeyen Taşnaklar, Gürcistan'da Ahalkalaki ve Borçali'ye, Azerbaycan'da Karabağ, Nahçıvan ve Zangezur'a hak iddia etti. Bu iddialar Gürcistan ile savaşa ve Azerbaycan ile uzun ve kanlı bir savaşa yol açtı. Ermenistan Cumhuriyeti, Azerbaycan topraklarını yasadışı olarak ilhak etmek için kaba kuvvet kullandı. [24] 12 Ağustos 1918'de Lenin, Nahçıvan ve Zangezur'u Taşnaklara teslim eden bir kararname imzaladı. 1918 yazında General Andranik, bir Ermeni ordusuyla Zangezur'u işgal etti ve halka bir ültimatom verdi - ya kendi yönetimine boyun eğdi ya da yerleşimleri terk etti. Mikhaylov'un soruşturma komisyonuna göre, Khamshivank manastır kompleksinin genel görünümü, X-XIII yüzyıllar, Beyuk Kara Murad köyü, Gederbek ilçesi Khamshivank manastır kompleksinin genel görünümü, X-XIII.Yüzyıllar, Beyuk Kara Murad köyü, Gederbek bölgesi yaz 1918, 115 Azerbaycan köyü yıkılmış, 7.000 kişi öldürülmüş ve 50.000 Azeri Zangezur'dan ayrılmak zorunda kalmıştır. [25] Mücadele özellikle Karabağ'da şiddetliydi.
1919-1920'de Avrupa ülkeleri artık Ermeni sorunuyla, yani Ermenistan'ın kurulmasıyla ilgilenmiyorlardı. Ermenistan sorunu Kuzey Amerika'ya verildi. Milletler Cemiyeti Genel Konseyi, Ermenistan'ın "desteksiz" var olamayacağını kabul etti. [26]

ABD Başkanı Wilson, Milletler Cemiyeti'nin Ermenistan'ın sınırlarını belirleme görevini kabul etti. Ancak Amerikalı siyasetçiler, Ermeni sorununun bir Avrupa meselesi olduğunu düşündükleri ve Senato'daki çoğunluğun bunu reddettiği için "Ermenistan'ın yetkisini" reddettiler. [27]

Fransa hükümeti, 1919'da işgal edilen Kilikya'daki Ermenilerle aynı şeyi yaptı. 1921'de Fransa, Türkiye ile bir barış anlaşması imzaladı ve Kilikya'dan vazgeçti. Ermeniler yenildi ve bazıları öldürüldü. Ermenilerin acınası kalıntıları Suriye, Kıbrıs ve Mısır'a gitti. [28]

Böylelikle iki "Ermeni üssünden" biri tasfiye edildi. Ermeni sorunu, Taşnakların militan milliyetçilik politikası yürüttüğü Trans-Kafkasya'da yoğunlaştı.

1920 yılının Mart-Temmuz aylarında Karabağ, Şuşa, Nahçıvan, Ordubad, Terter, Askeran, Zangezur, Cebrail ve Gence ilçelerinde Taşnaklarla çatışmalar yaşandı. Düzinelerce Azerbaycan köyü yok edildi.

Sovyet Rusya, Ermenistan Cumhuriyeti'nin Sovyet karşıtı bir köprübaşına dönüşmesine izin vermemeye karar verdi ve Azerbaycan ile Ermenistan arasındaki toprak sorunlarının çözümünde arabulucu oldu. İngiltere ve İtalya'dan silah alan Taşnaklar, Karabağ, Nahçıvan ve Zengezur ile Erivan ve Kars vilayetlerinde Müslüman Türk katliamlarını gerçekleştirdiler. Ekim 1920'de Kara Bekir'in ve Halil Paşa'nın Doğu Türk Ordusu Kars ve Aleksandropol'ü aldılar ve Ermenilere kendileri için en son utanç verici barış anlaşmasını imzalattılar. Taşnaklar iki kez ABD, İngiltere, Fransa ve İtalya hükümetlerinden yardım istediler, ancak reddedildiler. [29] Kasım 1920'de Taşnak hükümeti devrildi ve Sovyet yönetimi kuruldu. Taşnaklar Zangezur'da kaldı ve "Syunik Hükümeti" ni kurdu Aralık 1920'de (Ermeni Dağlık Cumhuriyeti). Zangezur'un Taşnaklardan kurtarılması Haziran-Temmuz 1921'e kadar sürdü. [30]

1921 Rus-Türk antlaşması, Alexandropol barış antlaşmasını geçersiz kıldı ve Türkiye ile Ermenistan arasındaki mevcut sınırları belirledi. Bu tarihten itibaren Ermeniler Kafkasya'da bir devlet olarak yaşamaya başladılar. Azerbaycan Cumhuriyeti'nin düşüşünden sonra Sovyet Rusya konumunu bir kez daha gözden geçirdi. Türkiye'de Batı Ermenistan'ı kurma fikrinin saçmalıklarının farkına vararak, Azerbaycan topraklarından sözde Doğu Ermenistan'ı yaratmaya karar verdi - eski Erivan hanlığı ve o zamanlar zaten kompakt Ermeni yerleşimlerinin bulunduğu Zangezur. Nisan 1920'de Azerbaycan'da Sovyet egemenliği kurulduktan sonra Nariman Narimanov, Dağlık Karabağ, Zengezur ve Nahçıvan'ın Azerbaycan ile birleştirilmesi için defalarca ısrar etti. Dedi ki: "

16 Mart 1921'de Kemalist Türkiye ile Sovyet Rusya arasında imzalanan anlaşma, Azerbaycan'da Nahçivan Özerk Cumhuriyeti'nin kurulması için yasal zemin oluşturdu.

Anlaşmanın 3. Maddesi şöyle diyor: "Nahçıvan bölgesi, Agoglançay kilisesindeki bazilikada, VI.Yüzyıl, Laçin mahallesinde tanımlanan sınırlar içinde Agoglanchay kilisesindeki bazilika, VI.Yüzyıl, Laçin ilçesi mevcut anlaşmaya ek 1 (c) özerk bir bölge oluşturur Azerbaycan'ın söz konusu himayesini hiçbir zaman üçüncü bir devlete devretmemesi şartıyla Azerbaycan himayesi altında. " [33] Çok geçmeden Nariman Narimanov Azerbaycan halkının iradesini dile getirdi ve Karabağ'ın Azerbaycan'da kalmasını kategorik olarak talep etti. Aksi takdirde "Sovyet Milli Komitesi'nin sorumluluğu üstleneceğini", çünkü "Azerbaycan'da Sovyet karşıtı bir grubu yeniden kuracağız" dedi. [34] 5 Temmuz 1921 tarihli bu açıklamaya dayanarak Kafkasya Bürosu, Dağlık Karabağ’ı Azerbaycan SSC’nin sınırları içinde bırakarak ona geniş bir özerklik sağladı ve Azerbaycan içinde özerk bir bölge yarattı. [35]

Böylece Ermenistan Cumhuriyeti, 1920 yılında Azerbaycan topraklarındaki Erivan valiliğinde (eski Azerbaycan Erivan hanlığı) kuruldu. 1921'de Zangezur mahallesi de Azerbaycan'dan alınarak yeni kurulan Ermeni SSR'ye verildi. 1922'de SSCB kurulurken, Azerbaycan'ın Dilijan ve Gökçe (Sharur-Daralayaz bölgesi) toprakları Ermenistan SSC'ye katıldı. 1923 yılında Azerbaycan SSR topraklarında NKAO (Dağlık Karabağ Özerk Bölgesi) kuruldu. 1929'da Nahçıvan'dan birkaç köy ayrıldı ve Ermeni SSC'ye katıldı. Ve 1969'da Ermenistan Cumhuriyeti, Kazak ve Sadarak bölgelerindeki Azerbaycan köyleri pahasına topraklarını genişletti.

Ünlü oryantalist IP Petrushevski oldukça haklı bir şekilde yazdı: "Karabağ hiçbir zaman Ermeni kültürünün merkezi olmadı." [36]

Karabağ sorununun tarihte tek olduğu unutulmamalıdır.

Yazar hakkında: Farida Mamedova, Azerbaycan Bilimler Akademisi'nin muhabir üyesidir ve Kafkasya Arnavutluk Araştırma Merkezi Yürütme Komitesi başkanıdır.

Dipnotlar

Mamedova, Farida Ursahen ve Karabağ sorununun sonuçları Tarihsel bir araştırma. Baden-Baden, Cilt 2, 1995, s. 110-128
Şerifli, M.Kh Feodalniye gosudarstva Azerbaycan vo vtoroy polovine X-XI vekhakh, Bakü, 1978, s. 30-89, 344
Buniatov, Z.M. Gosudarstva atabekov Azerbaijana, Baku, 1978
Piriyev, VZ Ob istoricheskoy geografii Azerbaycan, Bakü, 1987 s. 98-105
Efendiyev, O.Azerbaycane gosudarstvo Sefevidov - XVI veke, Bakü 1981
Efendiyev, O. Territoriya i granitsi azerbaijanskikh gosudarstv v XV-XVI vekakh, ayrıca bkz. Istoricheskaya geografyiya Azerbaycan s. 114
O Karabakhe v sostave azerbaijanskikh gosudarstv, ayrıca bkz.Istoricheskaya geografiya Azerbaycan koleksiyonu
Patkanov, K. Vanskiye nadpisi i ikh znacheniye dlya istorii Peredney Azii, ZhMNP, 1875, s. beş
Adonts N. Noviy entsiklopedicheskii slovar Brokgauza-Efrona
Istoriya armyanskogo naroda, Erivan, 1980, s. 17-18
Abegyan, Manuk Istoriya drevnearmyanskoy literaturi Erivan, 1975, s.11
Manandyan, Ya.A. Tigran Vtoroy i Rim Yerevan, 1943, s. 27, 47-48, Mamedova, Farida Politicheskaya istoriya i istoricheskaya geografiya Kavkazskoy Albanii, s. 118-120
Mamedova, Farida, op. cit. s. 119
Istoriya armyanskogo naroda, Erivan, 1951, s. 266
Istoriya armyanskogo naroda, Erivan, 1980, s. 171-172
Efendiyev, O. Territoriya i granitsi azerbaijanskikh gosudarstv v XV-XVI vekakh, s. 114-116
Rokhborn, K. Nizami-i eyalat dar dovre-ii Safavii, Tahran, 1970, s. 6
Rakhmani, A. Azerbaycan: granitsi i administrativnoye deleniye v XVI-XVII vekakh, bkz. Istoricheskaya geografiya Azerbaycan, s. 132
Bidlisi, Sharaf-Khan, Sharafname. Perevod, predisloviye, primechaniya I prilozheniya Ye.I. Vasilyeva, Moskova, 1976, cilt. 11, s. 174, 198
Önden görünüşte Uzun Gasan kilisesi olan Khudavank, XIII.Yüzyıl, Qazakh ve Tovuz mahallesiHudavank, önden Uzun Gasan kilisesi, XIII.Yüzyıl, Qazakh ve Tovuz mahallesi
Chavchavadze, I. Armyanskiye ucheniya i vopiyushchiye kamni Velichko, VL Kavkazskoye russkoye delo i mezhduplemenniye voprosi, Bakü, 1990, s. 107
Spravka prokurora Echmiadzinskogo sinoda Frenkelya A., 1907, TsGIA, koleksiyon 821, katalog 139, kasa 173, stok 96
Bolshaya Sovetskaya Entsiklopediya, Moskova, 1926, cilt. 3, Armyanskiy vopros s. 436
Istoriya armyanskogo naroda, Erivan, 1980, s. 259
Lt-Col Tverdokhlobov, 2. Erzurum Kalesi Topçu Tümeni komutanı, Memuari russkogo ofitsera, Bilimler Akademisi, Azerbaycan SSR, Tarih serisi 1989, No 1
Balayev, Aydın Azerbaycan Demokraticheskaya Respublika, Bakü, 1991, s. 17-18; Dekreti sovetskoy vlasti, cilt. 1, s. 298-299
Balayev, Adyin, op. cit. s. 50; TsGAOR, Azerbaycan SSR, koleksiyon 970, katalog 1, stok 1, s. 1
Bolshaya Sovetskaya Entsiklopediya, cilt. 3, Armyanskiy vopros, s. 437; Grazhdanskaya voyna i voennaya interventsiya v SSSR (Entsiklopediya), Moskova, 1987, s. 43
Balayev, Aydın, age.
Bolshaya Sovetskaya Entsiklopediya, s. 437
Op. cit. s. 438
Aynı kaynak.
Grazhdanskaya voyna i voennaya interventsiya v SSSR, s. 42
Op. cit. s. 43
TsIA IML, koleksiyon 64, katalog 2, kutu 5, s. 80
Kirov, SM States, rechi, belgeler Cilt 1, Moskova, 1936, s. 231
Dokumenti vneshney politiki SSSR, Cilt 3, Moskova, 1969, s. 598-599
TsIA IML, koleksiyon 17, katalog 2, kutu 7, s. 13
Aynı kaynak.
Petrushevskiy, IPO dokhristianskikh verovaniyakh krestyan Nagornogo Karabakha, SSCB Bilimler Akademisi Azerbaycan OZF Kütüphanesi, N2 38990, 1930, sonuç